Είναι πάντα μια ιδιαίτερη στιγμή στη ζωή του κάθε Vaticinator να λαμβάνει το κάλεσμα για να ακολουθήσει το μονοπάτι του Absconditus Iter. Η γνώση που κρύβει το κάθε ένα από τα επτά μοναστήρια της Nox είναι σπάνια και πολύτιμη, απαραίτητη γνώση που διευκολύνει τους ιεράρχες του Cult of Augurs να ηγηθούν πνευματικά στην σκοτεινή αυτοκρατορία. Από την άλλη, κάθε βήμα του Absconditus Iter κρύβει και μια μεγάλη δοκιμασία που μπορεί εύκολα να αποβεί μοιραία, πολλοί ανέτοιμοι Vaticinators έχουν βρει τον τελικό θάνατο ή έχουν καταδικαστεί σε εξορία μετά από αποτυχημένες δοκιμές.

Για τον Αχέροντα, το κάλεσμα είναι μια μεγάλη τιμή, μια στιγμή που την περίμενε πολλά χρόνια. Χωρίς ενδοιασμούς, ο ιερέας αποχαιρετά τους γνωστούς του, από τον Praetor Abyrimoch ως την Valeria, πριν αποχαιρετήσει την κοινωνία της Ρώμης για να μπει στα έγκατα της γης, στα άβατα μέσα στον Ναό του Πλούτωνα.

Αφήνει όλα του τα πράγματα πέρα από τον ιερατικό μανδύα του και το τελετουργικό μαχαίρι για τις θυσίες. Οι υπόλοιποι ιερείς που βρίσκονται στον ναό τον παρατηρούν με σιωπή και ευλάβεια όσο θυσιάζει ένα ζώο ζητώντας την χάρη του Άδη και κατευθύνεται προς τις κατασκότεινες σπηλιές.

Είσοδος

Το άβατο του Avitus είναι σκαμμένο στον βράχο ακολουθώντας την φυσική γεωγραφία των σπηλιών. Το πρώτο τούνελ καταλήγει στο μαντείο του Avitus, ένα μικρό ιερό γεμάτι κρανία, χρυσάφι και σπάνια πετράδια. Από αυτή την σπηλιά ξεκίνησε ο Rex Sacrorum πριν τρεις αιώνες την επαφή του με τα θεία, πολύ πριν δημιουργηθεί ο μεγαλοπρεπής ναός που σήμερα γνωρίζουμε. Η μια πλευρά από το μαντείο καταλήγει σε ένα χάσμα, ένα μικρό μπαλκόνι προς ένα γκρεμό μέσα στα σπλάχνα της πέτρας. Παραπέρα, οι σπηλιές συνεχίζουν στο υπόλοιπο σύμπλεγμα δωματίων.

Ο Αχέροντας μπαίνει μέσα στον επόμενο χώρο, ο οποίος είναι γεμάτος με πάπυρους και περγαμηνές - η κρυφή βιβλιοθήκη του Avitus. Εκεί βρίσκεται και ένας άλλος βρικόλακας, ο οποίος συστήνεται ως Atrius, childe of Lygos. Δείχνει στον Αχέροντα τα κατατόπια και τον οδηγεί στον Lygos για να τον κατατοπίσει σχετικά με την δοκιμασία του.

Η γνώση του Πλούτωνα είναι η γνώση των νεκρών, ξεκινά ο Lygos. Μέσα από την δοκιμασία, ο Αχέροντας θα έρθει σε επαφή με το πέπλο που χωρίζει τον κόσμο μας από τον Άδη. Αν καταφέρει να αντέξει την επαφή και να προστατευτεί από την φοβερή ψυχική ένταση που επιφέρει μια τέτοια επαφή, θα μπορεί να ρίξει λίγες και σύντομες ματιές στο παρελθόν, όπως αυτό έχει καταγραφεί από τα πνεύματα όσων δεν είναι πιά μαζί μας.

Για να θωρακίσει τον εαυτό του, ο Αχέροντας θα χρειαστεί να αναζητήσει ένα πιάσιμο για να κρατηθεί ασφαλής, κάτι που θα μπορέσει να τον κρατήσει αγκιστρωμένο στον εδώ κόσμο για να μην παρασυρθεί. Ο καθένας βρίσκει τον δικό του δρόμο - στην βιβλιοθήκη θα έχει την δυνατότητα να διαβάσει για κάποιες λύσεις που λειτούργησαν σε αυτούς που πέρασαν την δοκιμασία με επιτυχία, αν και κανείς δεν έχει καταγράψει τις προσεγγίσεις όσων απέτυχαν. Ο Lygos προτρέπει τον Αχέροντα να μην χάσει στιγμή - σε λίγες μέρες θα έχει την πρώτη του επαφή με την ακρογιαλιά των ψυχών, και λίγο αργότερα θα χρειαστεί να βουτήξει βαθειά και να μπορέσει να κολυμπήσει. Ο Atrius θα είναι ο οδηγός του σε αυτή την δοκιμασία.

Πρώτη επαφή

Για μέρες, ο Αχέροντας διαβάζει και διαλογίζεται. Όταν είναι πια έτοιμος, ο Atrius τον κατεβάζει στο σκοτεινό θυσιαστήριο για να τον φέρει σε μια πρώτη επαφή με τον πέρα κόσμο. Βαθειά μέσα στα έγκατα της γης, οι υπηρέτες του ναού φέρνουν δυο πτώματα σκλάβων, σκαφτιάδες που ξεψύχησαν σκάβοντας τούνελ μέσα στην Νεκρόπολη. Ο Atrius ξαπλώνει το φρέσκο πτώμα πάνω στην γυμνή πέτρα στο έδαφος, απλώνει το χέρι του πάνω στο στήθος του πτώματος και ξεκινά μια δέηση προς τον Χάρο. Οι μεταλλικοί καθρέφτες που περιστοιχίζουν την σπηλιά σκιρτάνε. Ο Atrius συνεχίζει τον ψαλμό, πιέζοντας με δύναμη το πτώμα, ώσπου η πέτρα ενδίδει, ανοίγει και καταπίνει το πτώμα. Την ίδια στιγμή, μια αχνή παρουσία εμφανίζεται στους καθρέφτες.

Ο Αχέροντας συνεχίζει τους ψαλμούς του Atrius και προσπαθεί να επικοινωνήσει με το πνεύμα. Συλλαβή-συλλαβή, καταφέρνει να ψελλίσει το όνομα του νεκρού, κρατώντας το φάντασμα πρόσκαιρα παγιδευμένο στο μεταίχμιο. Όταν θεωρεί την κατάσταση σταθερή, κάνει μια ερώτηση στο φάντασμα, και αυτό απαντά στη γλώσσα των νεκρών.

Οι αισθήσεις του Αχέροντα δεν είναι προετοιμασμένες να δεχτούν τέτοια υπερφόρτωση. Η χθόνια φωνή τον συγκλονίζει, ταράζοντας τα σωθικά του και σκίζοντας τρύπες στο μυαλό του. Η φόρτιση είναι ανυπόφορη, και ο vaticinator σηκώνει τις άμυνές του, λύνοντας την συνεδρία και αφήνοντας το πνεύμα να συνεχίσει τον διάβα του. “Αυτή ήταν η πρώτη επαφή”, λέει στην συνέχεια ο Atrius, ιδιαίτερα ικανοποιημένος από την έκβαση της κατάστασης. “Κράτησέ την καλά μέσα στη μνήμη σου, όταν θα έρθεις σε επαφή με τον πέρα κόσμο θα είναι εκατοντάδες οι ψυχές που θα συναντήσεις, η εμπειρία θα είναι πολλαπλάσια.”

Ο τυφώνας

Λίγες μέρες μετά, ο Atrius οδηγεί τον Αχέροντα ακόμη πιο βαθειά, στα πρόθυρα του Fons Ater. Το σκοτεινό πηγάδι είναι πάνω στο σύνορο του κάτω κόσμου, με την μονότονη μελωδία του Άδη να ακούγεται στην άκρη της ακοής και τις εικόνες από πέρα να χορεύουν μέσα στις μεγάλες σκιές. Στόχος του Atrius είναι να συνηθήσει τον Αχέροντα στις δονήσεις των ψυχών.

Το μάθημα προχωρά κανονικά, ώσπου ξαφνικά ο Atrius νοιώθει μια ανεξήγητη νηνεμία στους ήχους - σαν όλα να σιώπησαν ξαφνικά. Κάνει μια χειρονομία, οσφρίζεται τις σπηλιέ, προσπαθώντας να καταλάβει τι συμβαίνει. Όταν λίγες στιγμές αργότερα αρχίζει να νοιώθει το πρώτο τρέμουλο στο πάτωμα, παγώνει μέσα στην συνειδητοποίηση: έρχεται ψυχικός τυφώνας! Χωρίς χρόνο να εξηγήσει τι συμβαίνει, αρχίζει να δεείται στον Πλούτωνα ζητώντας προστασία μέσα στις σκιές.

Η καταιγίδα πλησιάζει - οι κραυγές των νεκρών αρχίζουν να ακούγονται ολοένα και πιο έντονα, προερχόμενες από το Fons Ater. Μορφές αρχίζουν να φαίνονται, φτιαγμένες από σκοτάδι πιο σκοτεινό από τη νύχτα, ο Αχέροντας νοιώθει χέρια να τον ακουμπάνε μέσα από τις πέτρες. Στην αρχή, νομίζει πως πρόκειται για την αγκαλιά του Πλούτωνα και αφήνεται στο παγερό τους άγγιγμα. Όσο η ένταση ανεβαίνει, καταλαβαίνει πως τα πνεύματα θέλουν να τον ρουφήξουν, να τον καταναλώσουν. Προσπαθεί να ξεφύγει, αλλά μάταια - είναι παγιδευμένος. Οι παραδοσιακοί του σύντροφοι στις μάχες, το μίσος και η οργή που τόσο καιρό καλλιεργεί, δεν μπορούν να τον βοηθήσουν. Η αίσθηση ανημποριάς μεγαλώνει όσο πυκνώνει η ψυχική καταιγίδα, ώσπου ξαφνικά ο Atrius ολοκληρώνει το ξόρκι προστασίας του και τυλίγει τους δυό τους σε μια σκιά, αόρατη στα πνεύματα. Παραμένουν τρέμοντας για ένα διάστημα που μοιάζει μια αιωνιότητα, ώσπου η ένταση κοπάζει τόσο γρήγορα όσο ήρθε. Ο Atrius κάνει ένα νόημα και οι δυό τους επιστρέφουν προς τον ναό όσο πιο γρήγορα μπορούν.

Όσο ο Αχέροντας φροντίζει τα τραύματά του, ο Atrius σπεύδει να μεταφέρει τα νέα στον Lygos. Οι ψυχικοί τυφώνες είναι σπάνια φαινόμενα, προπομποί κακών μαντάτων. Το πέπλο είναι φθαρμένο, ο κόσμος των νεκρών είναι δύσβατος και επικίνδυνος για τους βρικόλακες. Από τότε που ο αυτοκράτορας έσπασε την σφραγίδα του Fons Ater, κάτι σκιρτά στον κάτω κόσμο. Ο Lygos προβληματίζεται ιδιαίτερα, και ξεκινά να καταστρώνει σχέδια ώστε να μπορέσει να μελετήσει το τι συνέβη για να λάβουν τα απαραίτητα μέτρα.

Ο Avitus μαινόμενος

Αργά το επόμενο βράδι, εισβάλλει ο Avitus μαινόμενος μέσα στο άβατο. Είναι η νύχτα της Nox Invicta, η 25η Δεκέμβρη με τις γιορτές, τα θεάματα και την δημόσια παρουσίαση του Zathraxxas. O Rex Sacrorum φοράει τον τρόμο σαν μανδύα όσο περπατά γρήγορα προς το μελετητήριο του Lygos. “Η κατάσταση έχει ξεφύγει,” αναφωνεί. “Ο Illuminatus θέτει σε κίνδυνο όλο το οικοδόμημα.”

“Δυστυχώς τα πράγματα είναι πολύ άσχημα, μεγάλε πατέρα” απαντά ο Lygos. “To περασμένο βράδι σκίρτησαν οι ψυχές ξανά κάτω από το Fons Ater. Οι νεκροί είναι ανήσυχοι.”

“Μα τι έκανε επιτέλους ο Illuminatus εκεί μέσα! Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε καμία επιπολαιότητα, ο κάτω κόσμος μπορεί να μας αφανίσει όλους. Πρέπει να δούμε την έκταση της ζημιάς, κάποιος πρέπει να μπει εκεί μέσα”, λέει ο Rex Sacrorum και κοιτάζει τριγύρω σκεπτικός. Το βλέμα του πέφτει πάνω στον Αχέροντα, ο οποίος παρακολουθεί την σκηνή στο πλάι του Atrius. “Εσύ είσαι ο νέος δοκιμαζόμενος, σωστά; Μόλις άλλαξαν οι όροι της δοκιμασίας σου.” Στέκεται μπροστά του, κοιτώντας τον αποσβολωμένο Vaticinator στα μάτια. “Πρώτα, θα σε ετοιμάσω πνευματικά - δείξε μου τι έχεις μάθει για τον τρόμο, και μην τολμήσεις να σταματήσεις ώσπου να το υποδείξω”.

Ο Αχέροντας ποτέ δεν θα τολμούσε να αψηφήσει διαταγή του Rex Sacrorum. Το σώμα του είναι ακόμη τσακισμένο από την χθεσινή του εμπειρία αλλά το πνεύμα του είναι οξύ. Ρουφάει μέσα του την μαυρίλα, την σμίγει με το αίμα του και ξερνά τον Εφιάλτη όπως έχει κάνει τόσες φορές στο παρελθόν. Ο Avitus βέβαια δεν είναι ένας κοινός αντίπαλος - δέχεται τον εφιάλτη, τον μεγενθύνει και του τον επιστρέφει. Ο Αχέροντας συνεχίζει τον αγώνα, προσπαθώντας να συγκρατηθεί όσο χρειάζεται ώστε να προσθέσει νέες πινελιές στον εφιάλτη. Το πέρα-δώθε συνεχίζεται, ο Avitus μεθοδικά κλιμακώνει την ένταση ώσπου φτάνει να έχει τον Αχέροντα να κρέμεται από μια κλωστή, με το κτήνος έτοιμο να ξεφύγει. Πάνω στο κρεσέντο, σταματά την κορύφωση και αφήνει τις σκιές να καταβροχθίσουν τις εικόνες: “φτάνει, είσαι έτοιμος” αναφωνεί, αρπάζει τον Αχέροντα από την ρόμπα του και μεμιάς τον εκσφενδονίζει από το μπαλκόνι προς το μαύρο χάσμα. Με ένα γρήγορο άλμα, πηδά και αυτός από πίσω του και αφήνει τον Lygos με τον Atrius σαστισμένους μέσα στο μαντείο.

Ο Αχέροντας άντεξε την προσεδάφιση, το μυαλό του όμως ακόμη δεν έχει συνέλθει από την λαίλαπα εικόνων. Ο Avitus τον τραβά και τον σέρνει μέσα στις σπηλιές, πηγαίνοντας καρφί για τo Fons Ater. Πλέον εκεί, τραβά την μεγάλη μεταλλική πόρτα και διασχίζει το σύμπλεγμα της εισόδου, φέροντας τον Αχέροντα μέσα στην μαύρη καρδιά της Ρώμης.

Το σκοτάδι είναι πηχτό, οι αισθήσεις του Αχέροντα δυσκολεύονται να βγάλουν άκρη. Τα βράχια παντού κοφτερά και υγρά, παραπατάει πάνω σε αρχαία αναθήματα, βράχια και κρανία, με τον Avitus να τον σπρώχνει συνεχώς ώσπου φτάνουν σε μια λίμνη που μοιάζει φτιαγμένη από λιωμένο μέταλλο.

“Τώρα δες...” φωνάζει ο Rex Sacrorum μέσα στη σπηλιά, αρπάζοντας το κεφάλι του Αχέροντα και βυθίζοντάς το μέσα στο υγρό. Μέσα, εικόνες από τον κάτω κόσμο, ωμές και ακατέργαστες. Οι κραυγές και οι άγνωστες μελωδίες, μαζί σκιές από τα πνεύματα που είναι ακόμη στο μεταίχμιο. Τα μάτια τους, φωτεινά αλλά άχρωμα, σκιές σε σταχτί χρώμα. Το ταραγμένο μυαλό του Αχέροντα προσπαθεί να σηκώσει άμυνες, ώσπου ο Avitus τον τραβά έξω.

“Τώρα μπες!” συνεχίζει ο Rex Sacrorum. Με απίστευτη δύναμη, τον βουλιάζει αυτή τη φορά ολόκληρο μέσα στο πηχτό παγωμένο υγρό. Όλα είναι πιο παγερά, πιο έντονα. Τα πνεύματα τον αντιλαμβάνονται και πλησιάζουν τριγύρω του να τον περιεργαστούν. Ένα από αυτά είναι διαφορετικό από τα άλλα: τα μάτια του είναι λαμπερά και κίτρινα, το μόνο χρώμα μέσα στο τοπίο από στάχτη. Κινείται αφήνοντας ένα αργό πέπλο σκιάς στο διάβα του. Το βλέμμα του Αχέροντα κλειδώνει πάνω του, και το πνεύμα τον πλησιάζει ώσπου να φτάσει σε απόσταση αναπνοής. Αναπάντεχα, τον πιάνει και τον φιλάει στο στόμα.

Ο Αχέροντας ξαφνιάζεται - για μια στιγμή αφήνεται, ώσπου το πνεύμα ξεκινά να ρουφάει. Με άπειρο τρόμο, ο vaticinator νοιώθει πως του ξεζουμίζει την ψυχή, σκίζοντάς την μέσα από τα σπλάχνα του. Ο πανικός τον κατακλύζει, μέχρι που τραβά ό,τι έχει μέσα του και σπρώχνει με όλη του την δύναμη το πνεύμα, καλώντας και το beast του να τον βοηθήσει. Η δύναμη της κίνησής του θα μπορούσε να διαμελίσει δέκα ανθρώπους - πράγματι, το πνεύμα ξεκολλά από πάνω του, στάζοντας σταγόνες της ψυχής του. Χασκογελώντας, πετά μακριά, αφήνοντας ήχους από φτερούγες πουλιών και μια οξεία στριγγλιά μέσα στο νεκρικό τοπίο.

Ο Avitus τραβά και πάλι τον Αχέροντα από την λίμνη. Αυτός τρέμει ολάκερος, είναι κατάχλωμος και τσακισμένος, αλλά ο Rex Sacrorum δεν δείχνει σημάδια συμπόνοιας. “Κάτι είδες εκεί μέσα, μίλα λοιπόν!” Τρευλίζοντας, ο Αχέροντας αφηγείται τα όσα είδε. Ο Avitus ακούει αμίλητος, και όταν τελειώνει η ιστορία βοηθά τον Αχέροντα να σηκωθεί και τον επιστρέφει πίσω στον ναό. Σε όλη την διαδρομή είναι σκεπτικός χωρίς να βγάζει ούτε λέξη.

Απολογισμός

Πίσω στην βιβλιοθήκη, ο Avitus μαζεύει τους vaticinators για να αξιολογήσουν την κατάσταση. Αυτά τα πνεύματα, τα Strix, είναι πανάρχαια, τους εξηγεί, παλιότερα από τους βρικόλακες. Κάποτε είχαν φυλακιστεί στον πέρα κόσμο, αλλά ο Illuminatus τα επανέφερε στην επιφάνεια. Όλοι νόμιζαν πως είναι μόνο επτά τα αδέρφια του Illuminatus, αλλά όπως φαίνεται υπάρχουν και άλλα πάνω στην ακρογυαλιά μεταξύ των δυο κόσμων.

Για την προστασία όλου του είδους μας, συνεχίζει ο Rex Sacrorum, πρέπει να μάθουμε περισσότερα για αυτά. Πρέπει να γνωρίσουμε τις ιδιότητές τους, να μάθουμε τις αδυναμίες τους και τα σχέδιά τους. Αν ποτέ χρειαστεί να τα ξαναστείλουμε στον κάτω κόσμο, πρέπει να ξέρουμε πώς αυτό μπορεί να επιτευχθεί. Όλα αυτά, πρέπει να γίνουν σε απόλυτη μυστικότητα, χωρίς ποτέ να γίνει αντιληπτή η εμπλοκή του Avitus.

Μια ακόμη συνομωσία γεννιέται μέσα στην Νεκρόπολη - η Nox Ascensa έχει καλλιεργήσει πια τόσες από δαύτες.